1
پژوهشکده چای، موسسه علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
2
گروه خاکشناسی، دانشگاه زنجان
3
هیات علمی پژوهشکده چای
چکیده
افزایش سطح کشت و افزایش عملکرد در واحد سطح مشخص، از جمله راه‌کارهای تأمین منابع غذایی جهان به دنبال افزایش جمعیت در بخش کشاورزی محسوب می‌شود. استفاده از کشت گیاه دوم در مزارع و باغاتی که گیاه اصلی به صورت ردیفی کاشت می‌شود و یا به عبارتی کشت مخلوط را می‌توان به عنوان یکی از روش‌های افزایش عملکرد در واحد سطح معرفی نمود. استفاده از کشت مخلوط در گیاه چای به دو دلیل اصلی توصیه می‌گردد. این دلایل عبارتند از: 1) عدم کشت اصولی و صحیح گیاه چای در اراضی شیب‌دار سبب تنک شدن سطح کشت و بروز فرسایش خاک و هدر رفت عناصر غذایی خاک در باغات چای می‌گردد. استفاده از کشت مخلوط در این شرایط تا حدود زیادی سبب جلوگیری و کاهش عملکرد در واحد سطح خواهد شد. 2) انجام هرس کف‌بر در باغات چای سبب می‌شود تا بخش عمده‌ای از پوشش گیاهی از بین رفته و تا حدود دو سال باغ‌داران برداشتی از باغ نداشته باشند. انجام کشت مخلوط در این زمان با پوشش خاک سطحی سبب کاهش خسارات ناشی از صدمات باران و باد و فرسایش خاک گردیده و هم‌چنین با کاشت گیاه دوم علاوه بر ایجاد یک منبع مالی برای باغدار، می‌تواند در برخی موارد به عنوان یک منبع تامین‌کننده مفید از عناصر غذایی (مانند ازت در کشت مخلوط چای با حبوبات) نیز در نظر گرفته شود. بنابراین با توجه به مزایای ذکر انجام کشت مخلوط، علاوه بر موارد فوق الذکر، به خصوص در دوران خواب گیاه چای در مناطق چایکاری نیز توصیه می‌گردد.
)